आठवणीतील उन्हाळ्याची सुट्टी .......

             सकाळी उशीर झाला म्हणून रागात आई ने फॅन बंद केला कि चीड चीड करत उठायचं.. उठताच फ्रिज उघडून रात्री  बनवलेलं ice - cream  पाहून गोड हसायचं .. आईला कामात  मदत म्हणून शेवटच्या दोन पोळ्या मी करते असं म्हणायच.. वाळवणं करायला आईला मदत करायची,आणि ओल्या कुरडया पापड्या उलट्या करून बघून येते च्या नावाखाली गच्चीत जाऊन  निम्म्या फस्त करायच्या.. आई ने मिर्ची दळायची गिरणी चालू आहे का हे पाहायला पाठवलं कि चीड चीड करायची.. सुट्टी लागण्या आधीच ठरलेल्या प्लॅन प्रमाणे मित्रमैत्रिणी सोबत डब्बा पार्टी करायची.. दिवस भर चिरपी पाणी,पत्ते,कॅरम ,आणि ३ रुपये तास भाड्याने आणलेली सायकल  खेळणे ह्यात पूर्ण वेळ घालवणे  .. विक्रम वेताळा,चंपक ची पुस्तके वाचायची ,आणि t.v वर सोन परी आणि  शकालाला  बुमबुम पाहायचे..ह्या सुट्टीत रामरक्षा,गणपती अथर्वशिश ,२१ चे पाढे  पाठ झालेच पाहिजे ह्या आई च्या  कडक सक्ती वर कुर कुर करायचे .....सुती पांढय्रा  कपड्यावर आंब्याचे पिवळे डाग लागला कि आई रागवून नये म्हणून पाणी लावून पूर्ण ड्रेस ओला करायचा... दुपारी कुल्फी ची गाडी आली कि "ओ मामा थांबा ,मला दोन" म्हणत त्याच्या मागे पाळायचं.... ४ वाजता भूक लागली कि  तिखट मीठ लावलेले मुरमुरे,सातूचे पीठ,कलिंगडाच्या फोडी खायचं.. बाहेर भांडण करून आल्यावर आईचे बोलणे खायचे ,"थोडा अभ्यास करा पुढच्या वर्गाचा,आता सोपं नसतो अभ्यास "... संध्याकाळी बाबा आले कि उसाचा रस प्याला जाऊना म्हणून हट्ट करायचा ,आणि सगळे मिळून रस प्याला जायचं .. , रात्री येणाऱ्या मोगऱ्याच्या फुलांचा वास घेत ,एक दोन फुले आई पासून चोरून तोडायची.. .. मग आत्ते मामे मावस भाऊ बहिणींबरोबर एकमेकांकडे राहायला जाण्याचा plan... नातेवाईकांना कडे गेल्यावर केलेली  मज्जा आणि येताना त्यांनी घेतलेला  छान ड्रेस ह्यामुळे तर आनंदाला पारावर उरात नसे ... पण ह्या सगळ्या नंतर कळी गोमजण्याच कारण म्हणजे जवळ येणार  result....
                                            रम्य ह्या बालपणात कधीच निराशा नव्हती ,तणाव नव्हता....
                                                  फक्त आनंद घेणे आणि देणे एवढंच होत ...


                                            सुंदर ते बालपण... आणि सुंदर ती उन्हाळ्यची  सुट्टी.. ...

एकांत.....

अंधाऱ्या बंद खोलीत

अडकून पडलेला जीव

सारी कवडे तोडून बाहेर उडू पाहतोय ........

आपल्याच घरच्या भिंती कधी

आपलीच साथ देईनाश्या होतात ,

काळोखात चाचपडत जीव तेव्हा

क्षणा क्षणाला आत गुदमरत राहतो..........

पड्यादअडून मग कधीतरी दिसतो

एक किरण नव्या आशेचा

आणि मग नकळतच

विश्वासाचा एक धागा

अवचित जुळून येतो भाग्याचा .....

त्या अंधाऱ्या खोलीत

एक काजवा चमकू पाहतो

विशाल सूर्याच्या प्रकाशात

नव स्वप्नाचे मनोरे रचू लागतो. .....

अचानक त्या किरण सोबत

धुळीचा लोट वाहू लागतो,

मानाच्या गाभाऱ्यातण सांगता

एक कला ढग गर्दी करू पाहतो

जीव गुदमरतो ,आकांत करतो

पुन्हा एड होऊन एकाकी

त्या काळोखात तो चाचपडत राहतो .......

पुन्हा नवा किरण शोधण्यासाठी

प्रदूषणातही नव्याने जगू पाहतो

काळ लोटला जातो तसे

असे अनेक अनाहूत काळे ढग

आसपास –आतबाहेर चोहीकडे

पसारा करून जमत असतात ...........

जीव आत पुरता अडकून जातो

गुदमरत राहतो ,घुसमट राहतो

आसवाच्या पावसात भिजत राहतो

पण तरी पुन्हा एकदा

अंधाऱ्या बंद खोलीत

अडकून पडलेला जीव

सारी कवाडे तोडून

बाहेर उडू पाहतोय............

पाहायचे आहे मला....

पाहायचे आहे मला

ते दुसरे जग

सोनेरी प्रकाशाने उजळून निघालेले

असे लोकांच्या तोंडूनच ऐकलेले

चुकून स्वप्नात ओझरतेच  पाहिलेले

प्रत्यक्षात कधी न पाहिलेले

ते जग जवळून पाहायचे आहे मला

सोनेरी सिंहासनावर बसलेल्या

कुबेराच्या सहवासात

अनुभवायचे आहे मला

कधी तरी

ते दुसरे जग

कसे असते

ते सोनेरी जग

अनुभवायचे आहे मला

पाहायचे आहे मला

ते दुसरे जग........